«Γλυκό μου παιδί, Ω συντριμμένε μου άγγελε
στα βάθη της αβύσσου ήρθα
και μοιράστηκα την θλίψη σου
γιατί επιθυμώ, η χαρά της λαχτάρας αυτού που Αγαπά
να σε πλημμυρίσει μέσα από όλους τους πόρους σου...»
Ο Θεός αποκαλεί εσένα «γλυκό
μου παιδί», γιατί αυτό είσαι για Εκείνον. Το μοναδικό του παιδί. Αυτό είναι το μεγαλείο
της Θεϊκής Αγάπης. Είμαστε όλοι παιδιά Του αλλά αγαπά τον καθένα μας σαν να ήταν
μοναδικός! Αυτό είναι το θαύμα της Αγάπης. Διαιρείται κι όμως πολλαπλασιάζεται,
μοιράζεται και γίνεται περισσότερη!
Αυτόν τον Πατέρα έχουμε εγκαταλείψει
και ζούμε την ζωή μας μακριά του, μέσα στο χάος του φόβου που συντρίβει την ψυχή
μας. Ήμασταν Άγγελοι δίπλα Του και αποφασίσαμε να φύγουμε από τον Παράδεισο, ξεγελασμένοι
από τα λόγια του εγωισμού μας, κι αυτή η πτώση μας από εκεί ψηλά, στην «κόλαση»
που έχουμε δημιουργήσει στο σύγχρονο κόσμο μας και στη σύγχυση που έχουμε φέρει
στις ζωές μας, μας έχει συντρίψει. Για αυτό μας αποκαλεί «Ω συντριμμένε μου άγγελε».
Και σε αυτή τη φράση κλείνεται όλος ο πόνος που βλέπει στην ψυχή μας. Σε μια ψυχή
που ποτέ δεν έπαψε να τον καλεί σε όλες τις δύσκολες στιγμές, στα κρυφά από τον
εγωισμό που την φυλακίζει «στα βάθη της αβύσσου», μέσα στο σκοτάδι. Κι αυτό το κάλεσμα
ακολουθεί η Αγάπη και έρχεται κοντά μας για να μοιραστεί την θλίψη μας και να μετριάσει
τον πόνο μας. Γιατί δεν μπορεί να πάρει όλη την θλίψη αν εμείς δεν το ζητήσουμε,
αν εμείς δεν αρνηθούμε τον πόνο δεν μπορεί να μας ελευθερώσει πλήρως από αυτόν.
Γιατί μας δημιούργησε ελεύθερους να αποφασίζουμε πως θέλουμε να ζήσουμε,
ελεύθερους να κάνουμε τις επιλογές μας. Έτσι έρχεται να μας θυμίσει ποια είναι
η πραγματική χαρά και ευτυχία για να μπορέσουμε να την επιλέξουμε ξανά. «Η χαρά
της λαχτάρας αυτού που Αγαπά...», η ευτυχία που νιώθεις όταν προσφέρεις, όταν αγκαλιάζεις
για να προστατέψεις χωρίς να σε νοιάζει τη θα πάθεις εσύ. Όταν αυτό «σε
πλημμυρίσει μέσα από όλους τους πόρους σου» τότε όλα τα άλλα θα φύγουν. Ο φόβος,
ο εγωισμός, η σύγχυση , η θλίψη θα χαθούν μέσα στο Φως που θα εκπέμπει πλέον το
Αναγεννημένο Πνεύμα σου και θα φωτίσει την Άβυσσο!
«Γλυκό μου παιδί, Ω συντριμμένε μου άγγελε, έλα,
γιατί έχω χιλιάδες ιστορίες να σου πω.
Θέλω να χαμογελάς, για να μεταδώσεις
την ομορφιά της Καρδιάς
στη μαύρη νύχτα της Ψυχής.»
Για να μας θυμίσει ποιοι ήμασταν
και ποιοι μπορούμε να ξαναγίνουμε θα μας πει χιλιάδες ιστορίες από το παρελθόν
μας. Ιστορίες από την ζωή μας στον Παράδεισο και στους μαγικούς κόσμους της Αγάπης,
εκεί που ζήσαμε μαζί με τους αγγέλους, μαζί με τους θεούς, τα ξωτικά κι όλα τα μυθικά
πλάσματα. Γιατί τι άλλο είναι οι μύθοι που λέμε ο ένας στον άλλο για να θυμόμαστε
την ομορφιά, την καθαρότητα, το φως και την Αγάπη; Είναι οι ιστορίες που μας θυμίζει
η Αγάπη. Η Αγάπη που έρχεται στην άβυσσο για να μας πει πως δεν είναι αυτός ο αληθινός
μας κόσμος. Η πατρίδα μας είναι αλλού, εκεί που υπάρχει η καθαρή μαγεία του Φωτός,
εκεί που είναι το σπίτι μας και ο Πατέρας μας που μας περιμένει. Κι αυτό κάνει καθημερινά
αφήνοντας μας σημάδια παντού και στέλνοντας τους Αγγέλους του να ζήσουν στην
άβυσσο μαζί μας για να μας πουν τις ιστορίες αυτές. Αυτό είναι όλοι αυτοί οι
Άγιοι άνθρωποι που περπάτησαν και περπατούν στη Γη. Αυτό είναι όσοι γράφουν ποιήματα
σαν αυτό.
Κι οι μνήμες αυτές μας φέρνουν ελπίδα. Τα όνειρα
μας, μας θυμίζουν τον πραγματικό κόσμο και μέσα μας γνωρίζουμε ότι υπάρχει
αληθινά και μας περιμένει. Ότι κι αν μας λέει ο κόσμος αυτός, όσο κι αν προσπαθεί
να μας πείσει ότι αυτό είναι και τίποτα άλλο, ότι είμαστε δούλοι της φθοράς και
των παθών μας και πρέπει να ζήσουμε ότι προλαβαίνουμε χωρίς να μας νοιάζουν οι άλλοι,
δεν τα καταφέρνει. Γιατί υπάρχει αυτή η Γλυκιά Φωνή μέσα στην άβυσσο που μας τραγούδα
τις ιστορίες της πατρίδας. Υπάρχουν αυτοί οι φωτισμένοι άνθρωποι που μας δείχνουν
με τα λόγια τους, μα πιο πολύ με την ζωή τους ότι έχουν έρθει από εκεί. Και καταλαβαίνουμε
πως δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Να αφήσουν τον Παράδεισο για να έρθουν
στην άβυσσο για εμάς. Δεν το έκαναν από υποχρέωση αλλά από καθαρή Αγάπη. Και τότε
αυτό μας κάνει να χαμογελούμε και το χαμόγελο αυτό είναι το Φως που ξανανάβει
στην Καρδία μας. Εκεί που επιστρέφει η Αγάπη για να κατοικήσει ξανά. Κι αυτό το
Φως μεταδίδεται παντού γύρω μας. Όταν δεχτούμε ξανά την Αγάπη στην Καρδιά μας,
το χαμόγελο μας θα μας κάνει Φάρους για τους αδελφούς μας, και τότε κι άλλοι θα
ακολουθήσουν, θα αναρωτηθούν γιατί χαμογελάμε και θα ψάξουν. Κι η Αγάπη θα επιστρέψει
και στις δίκες τους Καρδίες, κι οι φάροι θα γίνουν πολλοί και «η μαύρη νύχτα
της Ψυχής» θα χαθεί.