Ζήσε το Θεό!

2018-08-05

Είδα Το Θεό μέσα σου και τον αγάπησα. Κάνε το κι εσύ στον εαυτό σου. 

Η μόνη επαφή που μπορούμε να έχουμε με Το Θεό είναι η άμεση, προσωπική επαφή. Κανείς δε μπορεί να γνωρίσει Το Θεό μέσω κάποιου άλλου. Δε μπορεί να υπάρξει ενδιάμεσος ανάμεσα σε σένα και το Θεό, γιατί όλοι μας έχουμε άμεση προέλευση από Εκείνον. Όπως σωστά είχε πει ο Φιλάρετος της Μόσχας «ο Θεός έχει παιδιά αλλά δεν έχει εγγόνια».

Στην πραγματικότητα δεν έχει νόημα η πίστη στο Θεό, μονό η βιωματική συνειδητοποίηση της ενότητας μας με Εκείνον. Τον Θεό τον βιώνεις και τον γνωρίζεις, μέσα σου και γύρω σου ή διαφορετικά είναι κάτι ξένο προς εσένα.

Όταν οι ιεραπόστολοι προσπάθησαν να προσηλυτίσουν τους ιθαγενείς της Βορείου Αμερικής (τους γνωστούς μας ως Ινδιάνους) και τους μίλησαν για την πίστη στο Θεό, ένας από τους αρχηγούς τους τούς είπε: «Μου ζητάτε να πιστέψω σε κάτι που εγώ βιώνω καθημερινά. Όταν στέκομαι στα μεγάλα λιβάδια και κοιτώ με θαυμασμό την ομορφιά γύρω μου, όταν χαίρομαι τους καρπούς της Μητέρας Γης, όταν το κρύο και καθαρό νερό του πόταμου με ξεδιψά, όταν ακούω το τραγούδι του κορυδαλλού, όταν μυρίζω το βρεγμένο χώμα μετά την βροχή, όταν ευχαριστώ τον βίσωνα για την θυσία του ώστε να τραφεί η οικογένεια μου, τότε νιώθω το Μεγάλο Πνεύμα, ξέρω ότι βρίσκεται παντού και με φροντίζει. Το ξέρω, το ζω, δεν χρειάζεται να το πιστέψω.» Πόσο μεγάλη αλήθεια είναι αυτή! Αυτή πρέπει να είναι η σχέση μας με το Θεό.

Ας ανοίξουμε το μυαλό μας, το σώμα μας και την ψυχή μας κι ας γεμίσουμε ξανά από τη γνώση ότι τώρα Εκείνος είναι μέσα μας και μας προσφέρει όλα όσα χρειαζόμαστε, ότι τώρα και πάντα είμαστε ένα με Εκείνον. Άκου, δες, μύρισε, γεύσου, πιάσε το Θεό. 

Μην πιστεύεις στο Θεό, ζήσε το Θεό. 

Τρώω, πίνω κι αναπνέω Το Σώμα και Το Αίμα Του... 


Πρόσφατες δημοσιεύσεις

Η αγάπη ενώνει όλα τα κομμάτια του παζλ. Κι αν δεν ταιριάζουν, τότε ευγενικά τα μεταμορφώνει ώστε να αγκαλιάσουν το ένα το άλλο!

Έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου.Τα χειρότερα από αυτά είναι τα λάθη που έβλαψαν και προκάλεσαν πόνο σε άλλους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρόσωπα αγαπημένα ή όχι. Ο πόνος είναι ο ίδιος. Αυτές είναι οι πληγές που με πονάνε περισσότερο, οι πληγές που τα λάθη μου δημιούργησαν σε άλλους ανθρώπους.

Πλησιάζουμε. Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Σε λίγο θα αντικρίσω ότι πιο σπουδαίο μπορούν να δουν τα μάτια ενός ανθρώπου. Νιώθω πως όλη μου τη ζωή ετοιμαζόμουν για αυτή τη στιγμή. Όλη μου η εκπαίδευση, η μελέτη, οι θυσίες, έγιναν με την ελπίδα της εκπλήρωσης αυτής της προφητείας. Και να που τώρα είμαι εδώ.

© 2021 Το blog του Ιωάννη Αρβανίτη. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα!