Όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, τότε τις αλλάζω. 

   Όταν ήμουν φοιτητής, τέλειωσε την Ιατρική, στην ιδία πόλη, ένας ξάδελφος μου. Επειδή τον βοήθησα στην μετακόμιση του, μου έδωσε σαν δώρο ένα πλαστικό ομοίωμα σκελετού (σχεδόν σε φυσικό μέγεθος) που είχε στο δωμάτιο του και το οποίο πλέον δεν χρειαζόταν. Πάντα ήθελα να έχω ένα τέτοιο ομοίωμα, με συνάρπαζε η εικόνα του, μα ποτέ δεν είχα χρήματα να διαθέσω για μια τέτοια «πολυτέλεια». Τον πήρα γεμάτος χαρά στο κουτί του και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου σκεφτόμενος το που θα μπορούσα να τον τοποθετήσω. Τότε μου ήρθε μια ακόμα πιο συναρπαστική ιδέα! Φτάνοντας στο μικρό μου διαμέρισμα τον έβαλα καθιστό σε μια γωνιά που φαινόταν με το που έμπαινες στο δωμάτιο και έγραψα σε χαρτόνι μια ταμπέλα που την έβαλα στα χέρια του. Έτσι φαινόταν σαν από σκηνή ταινίας τρόμου, κάποιος που είχε πεθάνει κρατώντας την ταμπέλα και είχε πλέον μετατραπεί σε σκελετό. Η ταμπέλα έλεγε: «περιμένω την κατάλληλη στιγμή».

   Πόσοι από εμάς δεν περνάμε την ζωή μας περιμένοντας την πραγματοποίηση κάποιου ονείρου. Αναζητάμε την κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσουμε την προσπάθεια εκπλήρωσης του, μα η ζωή μας πέρνα χωρίς αυτό να συμβεί, γιατί απλά η κατάλληλη στιγμή δεν θα έρθει ποτέ. 

   Δεν υπάρχει η σωστή στιγμή για να διεκδικήσεις την ευτυχία σου. Δεν υπάρχει από πριν και ποτέ δεν θα έρθει από μονή της γιατί εμείς πρέπει να την δημιουργήσουμε.

    Αυτό ήθελα να μου θυμίζει ο σκελετός στη γωνιά. Σε έμενα και σε όσους με επισκεπτόταν. Ότι πρέπει να πάρουμε ότι υπάρχει διαθέσιμο στη ζωή μας και με πιστή στην άξια μας, τις δυνάμεις μας, τα όνειρα μας και την αγάπη του Δημιουργού, να ετοιμάσουμε τις συνθήκες, να δημιουργήσουμε την κατάλληλη στιγμή. 

    Σαφώς δεν είναι εύκολο. Καθόλου εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα. Και η δύναμη της αδράνειας, η πνευματική μας τεμπελιά θα μας λέει πάντα: «άσε τώρα, που να μπλέκεις, καλά είμαστε κι έτσι...». Αλλά όσο δύσκολο κι αν είναι, είναι ή αυτό... ή ο τύπος στη γωνιά με την χάρτινη ταμπέλα και το τρομακτικό χαμόγελο! 

Τώρα είναι η σωστή στιγμή γιατί μόνο το τώρα έχω. 

Άννα : Θέλει να κάνεις ένα κοκτέιλ με θέληση, δύναμη και αποφασιστικότητα και να το πιείς στην υγειά του τώρα.

J.A.: Ουάου! Πολύ δυνατή προσέγγιση. Σε ευχαριστούμε Άννα.

Λουκάς : Οι στιγμές έρχονται και φεύγουν όπως και ο χρόνος. Τις κατάλληλες στιγμές τις δημιουργούμε εμείς με δύναμή αποφασιστικότητα και καλή διάθεσή.

J.A.: Φίλε κι αδελφέ μου Κώστα θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Σε ευχαριστούμε για το ωραίο σου σχόλιο. 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις 

Τα νέα της εβδομάδας