Το σκοτάδι μόνο με φως μπορεί διωχθεί

2018-06-27

Πάτερα αξίωσε με, κάθε στιγμή, με κάθε σκέψη μου, κάθε λέξη μου, και κάθε πράξη μου, να δοξάζω Το Όνομα σου. 

Το μεγάλο πρόβλημα του ανθρώπου είναι το κενό μέσα του. Αν το σκεφτείτε, όλα τα λάθη μας ξεκινούν από την αγωνιά μας να γεμίσουμε αυτό το κενό. Στην αγωνιά μας αυτή ενεργούμε σπασμωδικά, γεμίζοντας το με νοητικά και πνευματικά σκουπίδια, τα όποια το αυξάνουν κι άλλο αντί να το κλείνουν.

Το κενό αυτό προέρχεται από την ψευδαίσθηση με την οποία, σχεδόν όλοι, δυστυχώς, ανατρεφόμαστε. Την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ξέχωροι κι αποκομμένοι από τα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας. Ότι είμαστε μόνοι μας σε έναν ασταμάτητο αγώνα επιβίωσης απέναντι σε όλους και σε όλα. Έτσι χάνουμε την γνώση της ενότητάς μας με Τον Δημιουργό μας κι αυτή η ψευδαίσθηση της μοναξιάς, οδηγεί στην δημιουργία του κενού αυτού. Και ταυτόχρονα οδηγεί στην αυτοσυντήρηση του εγωισμού. Καταλήγουμε να γεμίζουμε κάθε στιγμή μας με σκέψεις, λέξεις και πράξεις κατάκρισης, μίσους, αντιπαλότητας, φόβου και εγωισμού. Όλα αυτά όμως αυξάνουν το κενό αντί να το μειώνουν, γιατί μας οδηγούν όλο και πιο μακριά από την πραγματική μας φύση. Μας γεμίζουν ενοχές και σκοτάδι, τα οποία καταλήγουν σε ένα ατέρμονο φαύλο κύκλο δυστυχίας, αγωνίας και λάθος επιλογών.

Το σκοτάδι μόνο με φως μπορεί διωχθεί και το σκοτεινό κενό μέσα μας μόνο με φωτεινές σκέψεις μπορεί να γεμίσει.

Όταν προσπαθώ κάθε στιγμή, όποιες και να είναι οι καταστάσεις που αντιμετωπίζω, να γεμίζω από σκέψεις αγάπης, να λέω λέξεις βοήθειας και να κάνω πράξεις προσφοράς τότε εκδηλώνω την πραγματική μου φύση. Γίνομαι αγωγός τις δικής Του αγάπης, γεμίζω ξανά από Εκείνον και το κενό εξαφανίζεται. Η πληρότητα αισθημάτων, χαράς και γαλήνης έρχεται στην θέση του κενού. Βιώνω μια ευτυχία την οποία κάνεις και τίποτα πλέον δεν μπορεί να μου την αφαιρέσει.

Σαφώς δεν είναι εύκολο να το επιτύχω. Υπάρχει η αδράνεια της συνήθειας που είναι τόσο ύπουλη και δυνατή. Πρέπει να μπω σε μια διαδικασία επαγρύπνησης και παρακολούθησης του εαυτού μου ώστε να σταματώ όσο πιο νωρίς κάθε αρνητική σκέψη, πριν γίνει λέξη ή πράξη και να την αντικαθιστώ με θετικές σκέψεις αγάπης, ενότητας και προσφοράς.

Πολλές φορές στην αρχή θα αποτύχω. Όμως με επίμονη, υπομονή και αγάπη θα καταφέρω να ενεργοποιήσω ξανά την πραγματική μου φύση και θα μου γίνει βίωμα μια συνεχής κατάσταση επαφής με το Φως. Και τότε θα λειτουργώ ως αγωγός αυτού Του Φωτός στον κόσμο μου. Και το φως αυτό θα με αγιάζει.

Άλλωστε τι επιλογές έχω; Ή αυτόν τον αγώνα, όσο δύσκολος κι αν είναι, ή το κενό. Το κενό δεν είναι επιλογή μου!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για μένα από το να γίνω αγωγός του φωτός Σου στον κόσμο μου. 


Πρόσφατες δημοσιεύσεις 

Η αγάπη ενώνει όλα τα κομμάτια του παζλ. Κι αν δεν ταιριάζουν, τότε ευγενικά τα μεταμορφώνει ώστε να αγκαλιάσουν το ένα το άλλο!

Έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου.Τα χειρότερα από αυτά είναι τα λάθη που έβλαψαν και προκάλεσαν πόνο σε άλλους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρόσωπα αγαπημένα ή όχι. Ο πόνος είναι ο ίδιος. Αυτές είναι οι πληγές που με πονάνε περισσότερο, οι πληγές που τα λάθη μου δημιούργησαν σε άλλους ανθρώπους.

Πλησιάζουμε. Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Σε λίγο θα αντικρίσω ότι πιο σπουδαίο μπορούν να δουν τα μάτια ενός ανθρώπου. Νιώθω πως όλη μου τη ζωή ετοιμαζόμουν για αυτή τη στιγμή. Όλη μου η εκπαίδευση, η μελέτη, οι θυσίες, έγιναν με την ελπίδα της εκπλήρωσης αυτής της προφητείας. Και να που τώρα είμαι εδώ.

© 2021 Το blog του Ιωάννη Αρβανίτη. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα!