Επειδή η Αγάπη είναι η μητέρα όλων των αρετών

δείξε Αγάπη και θα αποκτήσεις όλες τις αρετές. 

Η Αγαθή είχε δυο μεγάλα ταλέντα τα οποία και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα της και την βοήθησαν να γίνει ένας όμορφος άνθρωπος, από αυτούς που αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους και τον κάνουν καλύτερο.

Το πρώτο ήταν το ταλέντο της στην μαγειρική. Κάποιος φίλος της είχε πει πως ακομα κι αν μαγείρευε πέτρες θα τις έκανε τόσο νόστιμες που θα έλεγες πως είναι το καλύτερο φαγητό που έχεις φάει. Πραγματικά είχε το χάρισμα να δίνει μια θεϊκή γεύση σε ότι κι αν μαγείρευε! Αν είχες δοκιμάσει κάποιο από τα φαγητά της πολύ δύσκολα θα ξεχνούσες αυτή την νοστιμιά και ακόμα πιο δύσκολα θα είχες την τύχη να δοκιμάσεις κάτι πιο νόστιμο.

Η ίδια, όταν την ρωτούσαν, έλεγε πως σε κάθε συνταγή το βασικό συστατικό που χρησιμοποιούσε ήταν η Αγάπη. Κι αυτό ήταν πέρα για πέρα αλήθεια. Κάθε φορά που μαγείρευε θα την άκουγες να εκφράζει με όμορφα λόγια την ευγνωμοσύνη της και τις ευχαριστίες της για κάθε υλικό που χρησιμοποιούσε και τις ευχές της για τους ανθρώπους που θα δοκίμαζαν το φαγητό της. Έτσι όλη η διαδικασία γινόταν μια πανίσχυρη προσευχή και το αποτέλεσμα είχε αντίστοιχη ευεργετική δράση για αυτόν που το δοκίμαζε. Η Αγαθή ήταν μια τεράστια καρδιά γεμάτη Αγάπη και με αυτή γέμιζε όλα τα φαγητά της!

Αυτή η τεράστια καρδιά ήταν και η πηγή του δευτέρου ταλέντου της που ήταν η ικανότητά της να κάνει τους ανθρώπους να γεμίζουν από θετική ενέργεια και αισιοδοξία ακόμα κι αν είχαν την χειρότερη διάθεση. Είχε πάντα έναν καλό λόγο να πει για τον καθένα, μια ευγενική πράξη για να στηρίξει αυτούς που είχαν ανάγκη και έναν ιδιαίτερο τρόπο να βοηθά τους ανθρώπους να ξεπερνούν τους φόβους και τις ανησυχίες τους. Αν υπάρχουν άγγελοι που έχουν πάρει ανθρώπινη μορφή και ζουν ανάμεσά μας τότε σίγουρα η Αγαθή ήταν ένας από αυτούς.

Μια από τις πολλές πράξεις προσφοράς που έκανε ήταν το γεγονός ότι τρεις φορές την εβδομάδα μαγείρευε σε ένα ίδρυμα για άπορους. Όμως εκτός από τα φαγητά της, που τα λάτρευαν όλοι, πρόσφερε και με πολλούς άλλους τρόπους την στήριξη της σε αυτούς τους ανθρώπους που ζούσαν στο περιθώριο της ζωής. Η μεγάλη της καρδιά έδινε τροφή τόσο στο σώμα αλλά και στην Ψυχή αυτών των ανθρώπων. Όπως είναι λογικό όλοι την αγαπούσαν και η αγάπη τους αυτή έθρεφε την δική της Ψύχη. Ήταν ευτυχισμένη γιατί δημιουργούσε ευτυχία γύρω της.

Σε αυτό το ίδρυμα γνώρισε τον Γιώργο, έναν ευγενικό κύριο γύρω στα πενήντα ο οποίος είχε χάσει πριν από δέκα χρόνια την γυναίκα του και το παιδί του σε ένα τροχαίο δυστύχημα, και μαζί τους είχε χάσει και την δύναμη να συνεχίσει να ζει. Είχε καταλήξει στο ποτό με αποτέλεσμα να χάσει την δουλειά του και όλη του την περιουσία. Η ζωή του άλλαξε ξανά όταν κάποιος τον πήγε στο ίδρυμα και γνώρισε την Αγαθή και την λαχτάρα της να βοηθά αυτούς που έχουν ανάγκη. Βρήκε ξανά νόημα σε αυτό, κατάφερε να απεξαρτηθεί από το ποτό και άρχισε να συμμετέχει ενεργά στις εργασίες του ιδρύματος βοηθώντας όσο περισσότερο μπορούσε τους υπόλοιπους άστεγους ανθρώπους. Τελευταία είχε αρχίσει να βρίσκει και κάποια ευκαιριακά μεροκάματα και με τα χρήματα που έβγαζε στήριζε την αγορά φαρμάκων από το ίδρυμα για αυτούς που τα χρειαζόταν. Είχε βρει ξανά το χαμόγελό του και έχοντας ως παράδειγμα την Αγαθή ξαναγνώριζε την ευτυχία μέσα από την προσφορά. Η Αγαθή από την πλευρά της ήταν πολύ χαρούμενη για την αλλαγή που έβλεπε να συμβαίνει στον Γιώργο γιατί εκτιμούσε πολύ την σπουδαία του καρδιά και καταλάβαινε τον πόνο που έτρωγε τα σωθικά του μιας και είχε γνωρίσει κι εκείνη την απώλεια πολύ δικών της ανθρώπων από νωρίς στη ζωή της. Ήξερε πως αυτός είναι ένας πόνος που δεν μπορείς να τον γιατρέψεις, μπορείς μόνο να τον κλείσεις μέσα στην αγάπη και να τον κάνεις δημιουργία και προσφορά και να τον μετασχηματίσεις σε έναν εσωτερικό βωμό της Αγάπης. Τότε αυτός ο πόνος παύει να προκαλεί δυστυχία.

Στον Γιώργο όμως αυτός ο πόνος, δυστυχώς, εξελίχτηκε σε κάτι πολύ πιο σοβαρό. Διαγνώστηκε με καρκίνο στο στομάχι σε επίπεδο τέτοιο που οι ελπίδες επιβίωσης ήταν πολύ λίγες και στηρίζονταν σε πολύ ακριβές χημειοθεραπείες τις οποίες φυσικά ο Γιώργος δεν είχε την δυνατότητα να πληρώσει και κανένα νοσοκομείο δεν αναλάμβανε την θεραπεία ενός άστεγου και άπορου μεσήλικα. Εκείνος βέβαια δεν το πήρε ιδιαίτερα άσχημα, το αντίθετο μάλλον. Το έβλεπε σαν την ευκαιρία να βρεθεί ξανά με την γυναίκα του και το παιδί του που τόσο του έλειπαν. Όταν όμως το εκμυστηρεύτηκε στην Αγαθή, εκείνη του εξήγησε πως με την δράση του τον τελευταίο καιρό είχε γίνει πολύ σημαντικό στήριγμα για πολλούς ανθρώπους που μέχρι τότε ζούσαν στην εγκατάλειψη, είχε γίνει ο προστάτης άγγελος τους και του ζήτησε να αγωνιστεί για την θεραπεία του για χάρη όλων αυτών.

«Καλή μου Αγαθή, πως θα το κάνω αυτό; Το ξέρεις πως δεν υπάρχουν τα χρήματα που χρειάζονται για την θεραπεία» της είπε με χαμόγελο.

Εκείνη τον ρώτησε:

«Εμπιστεύεσαι την δύναμη της Αγάπης κι εμένα;»

«Και βέβαια, σας εμπιστεύομαι και τις δυο, αλλά...»

«Δεν έχει αλλά! Χημειοθεραπεία δεν χρειάζεσαι; Ε λοιπόν δεν υπάρχει καλύτερη χημειοθεραπεία από το κατάλληλο φαγητό. Εμπιστέψου με ξέρω μια πανάρχαια συνταγή που μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα. Απλά θέλω κάθε μέρα να έρχεσαι από το σπίτι μου και να τρως τη σούπα που θα ετοιμάζω αποκλειστικά για σένα. Μου το υπόσχεσαι ότι θα το κάνεις;»

Εκείνος την αγκάλιασε σφιχτά και της είπε:

«Και βέβαια θα το κάνω, αλλά τη συνταγή είναι αυτή;»

«Α! Αυτό δεν μπορώ να στο αποκαλύψω τώρα. Ίσως, όταν γίνεις καλά.» Του απάντησε με ένα συνωμοτικό ύφος. « Απλά θέλω να εμπιστευτείς την αγάπη μου για σένα και την θαυματουργή δύναμη που έχει κάθε πράξη αγάπης!»

«Είμαστε σύμφωνοι! Η θεραπεία μου είναι στα χέρια σου!» της απάντησε εκείνος με ένα πλατύ χαμόγελο.

***

Ένα μεσημέρι, τρεις μήνες μετά, μπήκε στο ίδρυμα ένας καλοντυμένος κύριος ο οποίος ζήτησε να δει την Αγαθή. Όταν εκείνη τον χαιρέτησε με το χαρακτηριστικό της χαμόγελο, εκείνος της είπε:

«Ονομάζομαι Λουκάς Αποστόλου και είμαι γιατρός, ογκολόγος. Είμαι ο γιατρός που έχει αναλάβει τον Γιώργο. Εκείνος μου μίλησε για εσάς, μου είπε ότι εσείς είστε υπεύθυνη για το θαύμα της αποθεραπείας του. Πραγματικα δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που έχει συμβεί. Στα εικοσιπέντε χρόνια που είμαι γιατρός κανένας ασθενής, σε αυτό το στάδιο καρκίνου που ήταν ο Γιώργος, δεν έχει καταφέρει να επιστρέψει, ακόμα και με τις πιο σύγχρονες θεραπείες. Και τώρα έχουμε μια περίπτωση στην όποια ο όγκος έχει εξαφανιστεί τελείως! Πως το κάνατε αυτό; Ο Γιώργος μου μίλησε για μια αρχαία συνταγή που γνωρίζετε. Καταλαβαίνεται πόσο σημαντικό θα ήταν να μου την πείτε. Θα μπορούσε να σώσει την ζωή χιλιάδων ανθρώπων! Σας παρακαλώ πείτε μου ποια ήταν τα μυστικά συστατικά που χρησιμοποιήσατε όταν μαγειρεύατε αυτή την σούπα που τον θεράπευσε!»

Η Αγαθή του χαμογέλασε και του είπε:

«Καλέ μου γιατρέ, η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν απολυτά ειλικρινής με τον Γιώργο. Τα συστατικά που χρησιμοποιώ είναι πάντα τα ίδια, κάθε φορά που μαγειρεύω και ενώ όντως είναι αρχαία, δεν είναι και τόσο μυστικά.»

Ο γιατρός την κοιτούσε με εμφανή απορία, σχεδόν σύγχυση.

«Και... ποια... είναι αυτά;» είπε με την ίδια σύγχυση στη φωνή.

Το χαμόγελο της Αγαθής έγινε ακομα πιο πλατύ και ίσως λίγο πονηρό.

«Τα θαυματουργά συστατικά είναι Αγάπη, Πίστη και προσευχή!» 

Ζήσε για να αγαπάς και αγάπα για να ζήσεις.

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου Αγαθή και στα αγγελούδια της...

Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο μου «ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ» μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο arvanitisioannis99@yahoo.com ή να αφήσει μήνυμα στο inbox στο facebook (https://www.facebook.com/johnny.arvanitis.90) ή σε ένα από τα τηλέφωνα 6974459481 και 6970258303.

Επίσης το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε:

• Στην Αθηνά, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα στα βιβλιοπωλεία Πολιτεία και Πρωτοπορία
• Στον Αλμυρό στο φροντιστήριο ΠΡΙΣΜΑ και στο πρακτορείο εφημερίδων του Δημήτρη Βέτσικα
• Στον Βόλο στο βιβλιοπωλείο "το κλου" , Ιάσονος και Αντωνοπούλου

On line παραγγελίες στις ιστοσελίδες των βιβλιοπωλείων Πολιτεία και Πρωτοπορία:

1. https://www.politeianet.gr/books/9789609566360-arbanitis-ioannis-logeion-paraxenes-meres-292210
2. https://www.protoporia.gr/paraxenes-meres-p-493773.html. 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις