Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άνθρωπος. Τον Άνθρωπο τον είχε δημιουργήσει ο Βασιλιάς του κόσμου, που ήταν και Βασιλιάς της Αγάπης. Τον είχε δημιουργήσει για να ζει μαζί του, σε μια πανέμορφη χώρα, μέσα σε ένα φωτεινό παλάτι, γεμάτο τραγούδια, παιχνίδια και χαρά. Ο Βασιλιάς ήθελε να διδάξει στον Άνθρωπο την Αγάπη, γιατί ήξερε πως μόνο αυτή η Γνώση μπορούσε να τον κάνει ευτυχισμένο.

Όμως υπήρχε κι ένας άλλος βασιλιάς, ο Εγωισμός, που κυβερνούσε σε μια άλλη χώρα, όχι τόσο όμορφη και πολύ πιο σκοτεινή. Ο Εγωισμός ζήλεψε πολύ την σχέση ανάμεσα στον Άνθρωπο και τον Βασιλιά της Αγάπης και αποφάσισε να ξεγελάσει τον Άνθρωπο με ψέματα και να τον πάρει μαζί του, στο δικό του βασίλειο. Κι έτσι κι έγινε! Ο Άνθρωπος έπεσε στην παγίδα. Ξεγελάστηκε από τις ψεύτικες υποσχέσεις του Εγωισμού και εγκατέλειψε το Παλάτι και τον Βασιλιά της Αγάπης. Ακολούθησε τον Εγωισμό κι άρχισε να αναζητά την ψεύτικη ευτυχία που εκείνος του είχε τάξει, σε άλλες χώρες, μακρινές και επικίνδυνες, εκεί που ο Εγωισμός είχε σχεδιάσει να τον παγιδεύσει. Και τα είχε καταφέρει να στήσει αυτή την παγίδα μια χαρά.

Ο Άνθρωπος άρχισε να χάνεται σε όλο και πιο άσχημες περιοχές ενώ κατέληξε να ζει σε στάβλους και σκοτεινές σπηλιές. Ζούσε δυστυχισμένος και είχε ξεχάσει την προηγούμενη ευτυχισμένη του ζωή. Μόνο που και που, σαν όνειρο, ερχόταν στο μυαλό του εικόνες γεμάτες από το γέλιο και τη ευτυχία, από τον καιρό που ζούσε στο Παλάτι, και προσπαθούσε να θυμηθεί από πού προέρχονται αυτές οι εικόνες που τον γέμιζαν με τόση χαρά μα και τόση νοσταλγία μέσα στην θλίψη του...

Ο Εγωισμός που φοβόταν ότι μπορεί ο Άνθρωπος κάποια στιγμή να ξυπνήσει από τα μάγια που του είχε κάνει, να θυμηθεί την καταγωγή του και να προσπαθήσει να επιστρέψει στον Βασιλιά, προσπαθούσε συνεχεία να τον ξεγελά με όλο και μεγαλύτερα ψέματα. Προσπαθούσε, και δυστυχώς το κατάφερνε, να τον πείσει ότι έτσι είναι η ζωή κανονικά, δύσκολη και άσχημη. Του έλεγε πως έτσι την είχε φτιάξει ο Βασιλιάς του Κόσμου, για να τον βασανίζει. Τον απασχολούσε συνέχεια με βαριές δουλειές και τον δηλητηρίαζε με τα χειρότερα δηλητήρια που διέθετε. Την κακία, το πάθος, την αχαριστία, την διαφθορά, την κατάκριση, το μίσος και άλλα πολλά. Και μέσα σε όλα αυτά του έλεγε πως θα έπρεπε να τον ευχαριστεί και να του δείχνει ευγνωμοσύνη, γιατί αυτός τον έσωσε και τον φρόντιζε.

Κι ο καημένος ο Άνθρωπος, γεμάτος πλέον από όλα αυτά τα δηλητήρια, άρχισε να γίνεται άσχημος και να πονά και να φοβάται το κάθε τι. Το μυαλό του άρχισε να τα χάνει κι είχε σχεδόν ξεχάσει την καταγωγή του και τον καλό Βασιλιά. Ζούσε την κάθε μέρα του μέσα στην ασχήμια και τον φόβο, νομίζοντας πως έτσι είναι η ζωή, όπως του έλεγε ο «σωτήρας» του. Μα κάπου μέσα του βαθιά, η σπίθα της αλήθειας έκαιγε ακόμα, και του ψιθύριζε πως η ζωή έχει φτιαχτεί για να είναι όμορφη και ευτυχισμένη.

Ο Εγωισμός ένοιωθε περήφανος γιατί νόμιζε πως έχει καταφέρει τον σκοπό του και πως θα είχε πλέον για πάντα τον Άνθρωπο να τον υπηρετεί.

Όμως μακριά, στην Χώρα του Φωτός και της Αγάπης που ήταν το Παλάτι, κανείς δεν είχε ξεχάσει τον Άνθρωπο. Ο Βασιλιάς σκεφτόταν με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να κάνει τον Άνθρωπο να θυμηθεί την καταγωγή του και να αποφασίσει να επιστρέψει. Είχε την δύναμη, όποια στιγμή ήθελε, να κατατροπώσει τον Εγωισμό και να ελευθερώσει τον Άνθρωπο. Όμως ήξερε ότι αυτό δεν θα είχε κανένα νόημα. Αν ο Άνθρωπος δεν αποφάσιζε ελεύθερα την επιστροφή του στην Χώρα της Αγάπης, δεν θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει την Γνώση και να γίνει πραγματικα ευτυχισμένος. Ο Βασιλιάς ήξερε πως την Αγάπη δεν την επιβάλεις, μόνο να την επιλέξεις μπορείς. Και ήταν αυτή, η Αγάπη, που βρήκε μια λύση.

Ο αδελφός του Ανθρώπου, ο Πρίγκιπας του Φωτός, που δεν είχε ξεγελαστεί από την πονηριά του Εγωισμού και ζούσε μαζί με τον Βασιλιά, πρότεινε ένα σχέδιο για την σωτηρία του Ανθρώπου. Και ήταν ένα σχέδιο αγάπης, γιατί ο Πρίγκιπας αγαπούσε το αδελφό του, τον Άνθρωπο, πιο πολύ κι από την ζωή Του. Ταυτόχρονα όμως ήταν κι ένα επικίνδυνο σχέδιο. Ο Πρίγκιπας αποφάσισε να πάει στις σκοτεινές χώρες του Εγωισμού, να ζήσει μαζί με τον Άνθρωπο και με την ζωή του και την αγάπη του να του θυμίσει ποιος πραγματικα είναι και να του δείξει τον δρόμο για την επιστροφή στο Παλάτι.

Ο Βασιλιάς που αγαπούσε τον Πρίγκιπα -που τώρα ήταν ο μοναδικός Του γιος- όσο και τον Άνθρωπο, προσπάθησε να του εξηγήσει ότι αυτό το σχέδιο ήταν πολύ επικίνδυνο γιατί όταν ο Εγωισμός καταλάβαινε την παρουσία του θα του έκανε μεγάλο κακό. Η αγάπη του Πρίγκιπα όμως ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσε να την σκιάσει καμία απειλή και κανένας φόβος. Είχε αποφασίσει να σώσει τον αδελφό του και θα το έκανε με κάθε κόστος, ακόμα και αν το κόστος αυτό ήταν η ιδία του η ζωή. Αυτό άλλωστε είναι η Αγάπη!

Για να μην γίνει εύκολα αντιληπτός από τον Σκοτεινό Βασιλιά έπρεπε να κάνουν κάτι πολύ έξυπνο μα και πολύ δύσκολο. Αποφάσισαν λοιπόν ότι ο Πρίγκιπας θα γεννιόταν ξανά σαν ένα μωρό, μέσα σε μια σπηλιά, ανάμεσα στα ζώα, ελπίζοντας ότι ο Άνθρωπος, με την Αγάπη που είχε ακόμα μέσα του, λόγο της καταγωγής του, θα αναλάμβανε να το μεγαλώσει. Κι έτσι ο Πρίγκιπας μεγαλώνοντας μαζί του θα έβρισκε τον τρόπο να του θυμίσει ποιος είναι, να του θυμίσει πως ο Πατέρας του, ο Βασιλιάς, τον αγαπά πολύ και τον περιμένει, και να του δείξει ξανά τον δρόμο της επιστροφής στη Χώρα της Αγάπης.

Αφού τα σχεδίασαν όλα, ο Βασιλιάς ρώτησε τον Πρίγκιπα για τελευταία φορά:

«Είσαι σίγουρος πως θέλεις να το κάνεις; Θα είναι πολύ πιο δύσκολο για σένα από ότι τώρα μπορείς να φανταστείς.»

«Είμαι σίγουρος Πατέρα, η Αγάπη θα μας φέρει πάλι πίσω. Κανένα κόστος δεν συγκρίνεται με το μεγάλο δώρο να μπορείς να προσφέρεις Αγάπη, χωρίς να περιμένεις κανένα αντάλλαγμα, και να την βλέπεις να κάνει θαύματα. Εσύ μου το έχεις διδάξει αυτό με χιλιάδες παραδείγματα!»

Ο Βασιλιάς αγκάλιασε τον Πρίγκιπα και του είπε:

«Μετά από αυτή την πράξη σου θα είσαι το ίδιο με μένα, θα είσαι πλέον Βασιλιάς, ο Βασιλιάς της Αγάπης!»

                                                            ***

Έτσι ο Πρίγκιπας, που είχε γίνει πλέον Βασιλιάς σαν τον Πατέρα του, γιατί επέλεξε να υπηρετήσει την Αγάπη, έγινε ξανά ένα μωρό και γεννήθηκε μέσα σε μια σπηλιά που ζούσαν ζώα. Επέλεξε να γεννηθεί εκεί κι όχι σε ένα πλούσιο παλάτι, να κοιμάται σε μια μικρή φάτνη των ζώων κι όχι σε χρυσή κούνια, για να είναι σε ένα μέρος ακομα πιο φτωχικό κι από αυτό που ζούσε ήδη ο Άνθρωπος. Δεν ήθελε να κάνει τον Άνθρωπο να νοιώσει κατώτερος καμιά στιγμή. Ταυτόχρονα ήταν ένα καλό σχέδιο για να μπερδέψει τον Εγωισμό!

Όλοι όσοι υπηρετούσαν τον κάλο Βασιλιά της Αγάπης ήθελαν να βοηθήσουν όταν έμαθαν το σχέδιο.

Το Σύμπαν έστειλε το πιο Φωτεινό του Αστέρι να φωτίζει τον δρόμο του Ανθρώπου, μέσα στο σκοτάδι που ζούσε, ώστε να μπορέσει να βρει τη σπηλιά που έγινε το θαύμα.

Ο κόσμος της Μαγείας έστειλε τους τρεις πιο σπουδαίους Μάγους για να πάνε πολύτιμα δώρα στον Μικρό Βασιλιά και να τραβήξουν την προσοχή του Ανθρώπου.

Οι Άγγελοι κατέβηκαν από τον Ουρανό και τραγουδούσαν υπέροχους ύμνους παρακινώντας τον Άνθρωπο να πάει στο νέο Βασιλιά.

Τα ζώα, ευτυχισμένα από την τιμή που ένοιωθαν να έχουν τον το γιο του Δημιουργού τους ανάμεσά τους, φρόντιζαν με στοργή το μωρό μέχρι να έρθει ο Άνθρωπος και να το αναλάβει.

Και το θαύμα έγινε! Ο Άνθρωπος, παρακινημένος από όλα αυτά, βρήκε την σπηλιά και τον μικρό Βασιλιά μέσα στην φάτνη που είχε για κούνια. Κι όταν τον βρήκε τον σήκωσε και τον κράτησε στην αγκαλιά του. Κι όλα άλλαξαν! Ο Άνθρωπος κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά του τον Βασιλιά της Αγάπης, άρχισε να γεμίζει ξανά από Φως. Άρχισε να γεμίζει Αγάπη και χαρά και άρχισε να θυμάται.

                                                                ***

Αυτή είναι η Άγια Νύχτα που νικήθηκε ο Εγωισμός για πρώτη φορά. Ο δρόμος για την επιστροφή του Ανθρώπου στο σπίτι του, στο Παλάτι της Αγάπης, είχε πλέον ανοίξει, κι ότι κακό και άσχημο κι αν έκανε από εκεί και περά ο Εγωισμός, δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να τον κλείσει.

Να θυμάστε λοιπόν πως η Αγάπη θα κάνει ότι χρειαστεί για να μας ελευθερώσει από τους φόβους μας, από το σκοτάδι, την δυστυχία και τον πόνο. Θα κάνει ότι χρειαστεί χωρίς να υπολογίζει κανένα κόστος! Αρκεί να την επιλέξουμε! Αυτό είναι το νόημα τον Χριστουγέννων. Αν, κάθε φορά που είναι να επιλέξουμε, επιλεγούμε την Αγάπη τότε θα ζούμε συνέχεια το θαύμα της Άγιας Νύχτας και θα βαδίζουμε με σιγουριά στο δρόμο της επιστροφής στο Παλάτι του Πατέρα μας!

Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο μου «ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ» μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο arvanitisioannis99@yahoo.com ή να αφήσει μήνυμα στο inbox στο facebook (https://www.facebook.com/johnny.arvanitis.90) ή σε ένα από τα τηλέφωνα 6974459481 και 6970258303. Υπάρχει και στα βιβλιοπωλεία Πολιτεία και Πρωτοπορία και για on line παραγγελία στο https://www.politeianet.gr/books/9789609566360-arbanitis-ioannis-logeion-paraxenes-meres-292210. 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις