Υπάρχει μια φράση που δείχνει, με τον καλύτερο τρόπο, την απόλυτη σύγχυση της κοινωνίας μας: «φοβάμαι να αγαπήσω για να μην προδοθώ...» 

    Έχω ακούσει πολλές φορές την φράση «μου έχεις κάνει την ζωή κόλαση» ή «η συμπεριφορά των άλλων έχει κάνει την ζωή μου κόλαση». Θεωρώ ότι αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες παγίδες του εγωισμού μας. Ενός εγωισμού που προσπαθεί να μας πείσει ότι ζούμε σε ένα κόσμο εχθρικό και επικίνδυνο που είναι πάντα έτοιμος να μας ξεγελάσει και να μας προδώσει. Έτσι είναι εύκολο για εκείνον να μας κάνει να νιώθουμε αποκομμένοι από τους άλλους, ευάλωτοι και απροστάτευτοι. Το αποτέλεσμα είναι να μας οδηγεί σε ένα πόλεμο με τον κόσμο αντί για την ειρήνη που θα έπρεπε, φυσιολογικά, να βιώνουμε. Κι έτσι καταλήγουμε στη μεγίστη αντίφαση: Φοβάμαι να αγαπήσω! Κι αυτό τελικά είναι η Κόλαση! Δεν είναι οι άλλοι η Κόλαση. Είναι ο ίδιος μου ο εαυτός όταν νιώθει ότι είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη Δημιουργία λόγο του εγωισμού του.

   Ας μην πέσουμε λοιπόν σ' αυτή την παγίδα. Είναι πολύ καλά στημένη, το ξέρω, και δυστυχώς συμμετέχουν πάρα πολλοί σε αυτήν. Άνθρωποι που αγαπάμε και σεβόμαστε όπως οι γονείς μας, οι δάσκαλοι μας στο σχολείο, οι φίλοι μας, μας μαθαίνουν από μικρά παιδιά ότι πρέπει να προστατεύουμε τον εαυτό μας από τους άλλους, γιατί όλοι θέλουν να μας εκμεταλλευτούν. Είμαστε εμείς και όλοι οι άλλοι κι έτσι δεν πρέπει να εμφανίσουμε την «αδυναμία» της αγάπης γιατί θα μας προδώσουν και θα μας πληγώσουν. Αυτή είναι η Κόλαση!  

   Ας την αρνηθούμε και ας πάρουμε ξανά τον δρόμο προς τον Παράδεισο που υπάρχει πάντα, μόνος αυτός αληθινός, και μας περιμένει. Κι αυτός ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός. Περνά μέσα από την αγάπη για όλους τους ανθρώπους και τα υπόλοιπα πλάσματα της Δημιουργίας, μηδενός εξαιρουμένου. Την αγάπη που δεν φοβάται, που προσφέρει χωρίς να ζητά, γιατί γνωρίζει ότι όλοι και όλα είναι ο Θεός.

  Δεν έχει καμία σημασία το πόσες ασκητικές δοκιμασίες κατάφερα, το πόσες προσευχές είπα, το πόσες μετάνοιες έκανα, το πόσες φορές νήστεψα, αν όλα αυτά δεν είναι γεμάτα από αγάπη για τους άλλους, αν δεν είναι συνυφασμένα με την γνώση ότι αυτοί οι άλλοι δεν είναι εχθροί αλλά αδελφοί μου από το ίδιο Θεϊκό αίμα.

  Αν ξεκινήσεις αυτό τον δρόμο θα αρχίσεις σιγά-σιγά να κατανοείς ότι επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι κατ' εικόνα του Θεού, όσο διεφθαρμένη κι αν είναι η ζωή τους, όση κακία κι αν φαίνεται ότι βγάζουν, η Θεϊκή εικόνα συνεχίζει να υπάρχει μέσα τους. Μπορεί να είναι καλυμμένη, συσκοτισμένη, ξεχασμένη, αλλά ποτέ ολότελα χαμένη. Έτσι με την δική σου δράση αγάπης, εναντία στο πείσμα και την έχθρα που θέλει να σου προβάλει ο εγωισμός, με το δικό σου φως, όσο αδύνατο κι αν είναι στην αρχή, θα βοηθήσεις να αρχίσει το καθάρισμα αυτής της εικόνας σε αυτούς που έρχεσαι σε επαφή. Κι ακόμα κι αν φαίνεται πως δεν έχεις καταφέρει τίποτα, ακόμα κι αν φαίνεται πως παίρνεις ως απάντηση μονό κακία και προδοσία, το φως σου θα έχει κάνει τη δουλειά του. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειάζεται να προχωρήσεις, να αφήσεις κάποιους πίσω, μα θα έχεις αφήσει ήδη σε εκείνους τα πολύτιμα δώρα σου και κάποια στιγμή θα κάνουν τη δουλειά τους και για εκείνους και για εσένα. Όσο κι αν φαίνεται ότι εγκαταλείπεις δεν είναι έτσι. Κάνεις ένα ακόμα βήμα προς τον Παράδεισο κι έχεις αφήσει και σε εκείνους σημάδια για να ακολουθούσουν όταν το αποφασίσουν.

   Όπως και αν φαίνονται λοιπόν τα πράγματα μην φοβάσαι να αγαπήσεις με όλη σου την ψυχή τον καθένα, να δώσεις ότι μπορείς κάθε στιγμή και θα έχεις κερδίσει τα πάντα. Το δικό Του Άγιο Φως θα λάμπει ξανά μέσα σου και θα γίνεις φάρος για πολλές ψυχές, κι αυτή είναι μια ευτυχία που δεν μπορεί να συγκριθεί με όλα τα πλούτη του κόσμου. Τίποτα δεν θα μπορεί να σε πληγώσει πλέον...

Ο αγώνας μας είναι η ευλογιά μας. 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις