Αυτός ο κόσμος θα μου ζητήσει συχνά να κάνω το θέλημά του, αλλά μόνο η Καρδιά μου που είναι η Καρδιά Σου, αγαπημένε μου Πατέρα, ξέρει το δρόμο για την ευτυχία μου. Επομένως, στην Καρδιά μου, υπακούω. 

Πιστεύω πως αυτή η υπέροχη περιπέτεια που έχουμε ονομάσει «ζωή» είναι το ταξίδι της αναζήτησης της Γνώσης. Στην ουσία Γνώση είναι η συνειδητή κατανόηση της ενότητας μας με τον Θεό και μέσω αυτού η συνειδητή κατανόηση της ενότητας μας με καθετί στον κόσμο.

Πιστεύω ακόμα πως αυτό είναι ένα ταξίδι που στην πραγματικότητα δεν σταματά μόνο σε αυτή την ζωή, αλλά κάθε ζωή είναι πολύτιμη σε αυτή την αναζήτηση. Το κάθε λεπτό της κάθε ζωής.

Στην προσπάθεια μου λοιπόν να διευρύνω και να βαθύνω αυτή τη γνώση αναζητώ κάθε Φανό που θα μπορούσε να προσθέσει, έστω και λίγο ακόμα, Φως στο σκοτάδι της άγνοιας μου. Η αναζήτηση αυτή έχει φέρει στη ζωή μου πολλές ευλογίες και μια από αυτές ήταν η επαφή μου με τα ποιήματα του, αγαπημένου μου πλέον αδελφού και δασκάλου, Manatita.

Αυτό που με έκανε να τον προσέξω από την πρώτη στιγμή είναι το Φως που ακτινοβολούν αυτά τα ποιήματα καθώς εξυμνούν την Αγάπη και περιγράφουν με υπέροχο τρόπο την έννοια της Ενότητας.

Ο όρος Oneness εμφανίστηκε «τυχαία» στη ζωή μου, την περίοδο που άρχισε να βαθαίνει μέσα μου η πίστη στο Θεό της Αγάπης. Ήταν ο τίτλος σε έναν δίσκο ενός από τους πιο αγαπημένους μου μουσικούς, του Carlos Santana.

Τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν ακόμα μια ισχυρή απόδειξη αυτής της Ενότητας των Πάντων, καθώς τα πάντα συνδέονται με τις χορδές της Θεϊκής Αγάπης (αυτή είναι η δική μου Θεωρία των Χορδών, ως Φυσικός). Κι αυτό γιατί διαπίστωσα ότι ο Carlos Santana και ο Manatita έχουν ένα πολύ ισχυρό κοινό στοιχειό. Είχαν τον ίδιο δάσκαλο. Τον μεγάλο Γκουρού Sri Chinmoy!

Ο λόγος που με οδήγησε στη μελέτη αυτού του υπέροχου ποιήματος του Manatita και τελικά σε αυτή την ανάλυση, είναι γιατί θεωρώ ότι αποτελεί έναν υπέροχο χάρτη για το πώς πρέπει να προσεγγίσουμε αυτή την επαφή μας με το Θεό που θα μας οδηγήσει στη Γνώση. Τα εσωτερικά μυστικά αυτού του χάρτη θα προσπαθήσω να αποκαλύψω κι εσείς θα κρίνετε το αποτέλεσμα.

Ας μην καθυστερούμε πια, ας ταξιδέψουμε μέσα από την Καρδιά του ποιητή, με τη μελωδία της Ενότητας, στα πόδια του Θείου, απολαμβάνοντας αυτό το εξαιρετικό αριστούργημα: 

"Κρέμονται πάνω Σου, αλλά γλιστρούν,

Τα δάχτυλά τους δεν Σε αγγίζουν.

Χρησιμοποιούν την λαμπρότητα του μυαλού τους,

Αλλά έχουν ξεχάσει τους δρόμους,

Της Καρδιάς που ακτινοβολεί.

Έχουν γίνει κωφοί στην Μελωδία της Ενότητας.

Ω! Θεέ μου, θα προτιμούσα να νιώθω συμπόνια στο Πνεύμα μου,

Από το να δίνω σπουδαίες διαλέξεις στους σοφούς.

Ποια η χρησιμότητα να μιλάμε για τον Παράδεισο,

Όταν οι ανησυχίες και οι φόβοι μας είναι ατελείωτες;

Ματαιότης Ματαιοτήτων ...

Άσε με να καώ στην Υπέροχη Λαμπρότητά Σου,

Στη Φλόγα Σου που καίει μέσα από κάθε μου πόρο.

Ω! Θεέ μου, βλέπουν μια διχοτόμηση στον υπηρέτη Σου,

Και στο δικό Σου Αγαπημένο Φως της Αλήθειας.

Ποια είναι η "Σπίθα" που τους κάνει να διαβάσουν το έργο του;

Ο Φανός ξέρει ότι είναι δούλος στην προσφορά Σου,

Μια απλή μαριονέτα στα χέρια της Αγάπης.

Ένας χαμένος εραστής, που ψάχνει για τη Βασίλισσα του.

Απλά θέλει να καεί, σε μια φωτιά από ιερά κεριά,

Φωτίζοντας το μαύρο της ψυχής.

Έλα, Θεέ μου. Εντός, εκτός, κάτω, πάνω,

Δεν υπάρχουν περιθώρια σύγχυσης, περιορισμών ... ορίων.

Βλέπω μόνο Εσένα, Αγαπημένε Μου,

Μόνο ο χορός της Ευτυχίας,

Τα λόγια Σου είναι μια υπέροχη συμφωνία στον πυρήνα μου.

Ω Αγαπημένε Μου, είμαι στον κήπο της Θεϊκής Σιωπής,

Η Καρδιά Μου είναι ένα πεδίο προσευχής, στα πόδια Σου, Θεέ Μου." -Manatita

Το ποίημα ξεκινά πολύ δυνατά περιγράφοντας την βασική αιτία της δυστυχίας του κόσμου μας. Τον τρόπο με τον οποίο έχουμε διδαχτεί να προσεγγίζουμε το Θεό.

""Κρέμονται πάνω Σου, αλλά γλιστρούν,

Τα δάχτυλά τους δεν Σε αγγίζουν.."

Σαν να πρόκειται για κάτι που βρίσκεται έξω από εμάς και πρέπει να κρεμαστούμε πάνω Του, αλλά χωρίς να ξέρουμε πως. Έτσι νιώθουμε πάντα να γλιστράμε μακριά Του.

Αυτό συμβαίνει γιατί προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε μέσω της διανόησης, της λογικής, ξεχνώντας πως Εκείνος δεν χωρά πουθενά. Πως μπορεί να χωρέσει στο μυαλό μας όταν η Αγάπη του μας γεμίζει από παντού; Ξεχνάμε πως ο μόνος τρόπος να Τον προσεγγίσουμε είναι μέσω της Αγάπης που εμείς θα ακτινοβολήσουμε από την καρδία μας προς τα πάντα!

"Χρησιμοποιούν την λαμπρότητα του μυαλού τους,

Αλλά έχουν ξεχάσει τους δρόμους,

Της Καρδιάς που ακτινοβολεί."

Ξεχνάμε την Αγάπη κι ασχολούμαστε με τους τύπους, με το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο για πράγματα που ούτε καν κατανοούμε. Έτσι δεν ακούμε την Φωνή Του να μας τραγούδα το γλυκό τραγούδι της Ενότητας.

"Έχουν γίνει κωφοί στην Μελωδία της Ενότητας."

Εδώ ο ποιητής έρχεται να μας θυμίσει πως το πρώτο βήμα προς την Γνώση είναι η κατανόηση της άγνοιας μας. Ποιο το νόημα να προσπαθούμε να εξηγήσουμε με εντυπωσιακές εκφράσεις κάτι που η ψύχη μας ακόμα αγνοεί; Ένα ξέρω, πως τίποτα δεν ξέρω, όπως έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος Σωκράτης.

"Ω! Θεέ μου, θα προτιμούσα να νιώθω συμπόνια στο Πνεύμα μου,

Από το να δίνω σπουδαίες διαλέξεις στους σοφούς.

Ποια η χρησιμότητα να μιλάμε για τον Παράδεισο,

Όταν οι ανησυχίες και οι φόβοι μας είναι ατελείωτες;

Ματαιότης Ματαιοτήτων ..."

Μόνο όταν αφήσουμε αυτή τη θεϊκή φλόγα της Αγάπης να εκδηλωθεί μέσα από κάθε κύτταρο μας θα φωτίσουμε το σκοτάδι μας και θα γίνουμε Φανοί και για τους αδελφούς μας. 

"Άσε με να καώ στην Υπέροχη Λαμπρότητά Σου,

Στη Φλόγα Σου που καίει μέσα από κάθε μου πόρο."

Αυτό το Φως θα βοηθήσει να σβήσει η ψευδαίσθηση της διχοτόμησης. Της λάθος αντίληψης ότι ο Υπηρέτης είναι κάτι διαφορετικό από τον Κύριο.

"Ω! Θεέ μου, βλέπουν μια διχοτόμηση στον υπηρέτη Σου,

Και στο δικό Σου Αγαπημένο Φως της Αλήθειας."

Θα βοηθήσει να νιώσουμε ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο της προσεγγίσεις του Φανού προς τον Θεό. Γιατί ο Φανός γνωρίζει ότι το Εσωτερικό Φως που ακτινοβολεί στον κόσμο γύρω του, δεν είναι δικό του αλλά κάθε στιγμή εκπορεύεται από την Θεϊκή Ενεργεία που υπάρχει μέσα του, κι έτσι κατανοεί ότι είναι πάντα ενωμένος μαζί Του. Άρα δεν χρειάζεται να Τον προσεγγίσει αφού οι χορδές της Αγάπης τον συνδέουν κάθε στιγμή με Εκείνον. Αυτή η υπέροχη Γνώση είναι η βασίλισσα που αναζήτα ο εραστής!

"Ποια είναι η "Σπίθα" που τους κάνει να διαβάσουν το έργο του;

Ο Φανός ξέρει ότι είναι δούλος στην προσφορά Σου,

Μια απλή μαριονέτα στα χέρια της Αγάπης.

Ένας χαμένος εραστής, που ψάχνει για τη Βασίλισσα του."

Πόσο υπέροχα περιγράφει αυτή την αναζήτηση της Γνώσης που θα κάψει κάθε λάθος που μας κράτα μακριά Του!

"Απλά θέλει να καεί, σε μια φωτιά από ιερά κεριά,

Φωτίζοντας το μαύρο της ψυχής."

Κι έτσι αρχίζει η συνειδητοποίηση της Ενότητας, της Γνώσης ότι κάθε στιγμή την ζούμε μέσα σε Εκείνον. Αυτή είναι η αρχή της Λύτρωσης!

"Έλα, Θεέ μου. Εντός, εκτός, κάτω, πάνω,

Δεν υπάρχουν περιθώρια σύγχυσης, περιορισμών ... ορίων."

Η Αντίληψη καθαρίζει, η ψευδαίσθηση των ορίων που μας κρατούν μακριά Του χάνεται και το κληρονομικό μας δικαίωμα στην Ευτυχία Του αποκαθίσταται στην ψύχη μας, στον Θεϊκό μας πυρήνα.

"Βλέπω μόνο Εσένα, Αγαπημένε Μου,

Μόνο ο χορός της Ευτυχίας,

Τα λόγια Σου είναι μια υπέροχη συμφωνία στον πυρήνα μου."

Και τότε έρχεται η Ολοκλήρωση, η συνειδητοποίηση της Ενότητας. Η ζωή αποκτά πάλι το νόημα της και γίνεται μια διαρκής προσευχή στο Μεγαλείο Του, γίνεται η Αγάπη μέσα στην Αγάπη Του!

"Ω Αγαπημένε Μου, είμαι στον κήπο της Θεϊκής Σιωπής,

Η Καρδιά Μου είναι ένα πεδίο προσευχής, στα πόδια Σου, Θεέ Μου." 

Θεϊκή Σιωπή

Αυτή η γλυκιά Εσωτερική Ησυχία, η γαληνή της υπέροχης αυτής εικόνας με την όποια ολοκληρώνει αυτό το αριστούργημα ο ποιητής, είναι μια εικόνα που έχει ευλογήσει κάθε προσευχή μου, κάθε διαλογισμό μου από την στιγμή που διάβασα αυτό το ποίημα. Η εικόνα του να γίνομαι ένα πεδίο προσευχής μέσα στον κόσμο Του και με την καθαρότητα των Δακρύων της αναγεννημένης ψυχής μου να πλένω τα πόδια Του. Δάκρυα χαράς, ευγνωμοσύνης, Αγάπης, συγχώρησης που ξεπλένουν τη Ψυχή μου από κάθε τι περιττό για να ενωθεί για πάντα μαζί Του. Και μόνο για αυτή την εικόνα που σχηματοποιεί μέσα μου την έννοια της Ενότητας, θα ευχαριστώ για πάντα τον αδελφό μου Manatita. Και κάθε προσευχή μου θα γίνεται και δίκια του προσευχή όταν θα την κλείνω λέγοντας:

"Ω Αγαπημένε Μου, είμαι στον κήπο της Θεϊκής Σιωπής,

Η Καρδιά Μου είναι ένα πεδίο προσευχής, στα πόδια Σου, Θεέ Μου."

Πρόσφατες δημοσιεύσεις