Μη με βάζεις στο κουτί, χάνεις την ομορφιά μου...

2018-05-06

Ο καθένας μας επιλέγει τα υλικά με τα οποία δημιουργεί τον κόσμο του. Εγώ επιλέγω αγάπη, κατανόηση και χαμόγελο. 

   Κάποια στιγμή ένας μαθητής μου με ρώτησε:

«Κύριε, ποια είναι η γνώμη σας για τους μπάτσους;»

   Του απάντησα:

«Η γνώμη μου είναι πως είναι άνθρωποι με ελαττώματα και αρετές όπως εγώ κι εσύ. Άνθρωποι με το ίδιο δικαίωμα στο λάθος, με τους ίδιους φόβους και αγωνίες όπως εσύ κι εγώ. Είναι αδέλφια μου όπως εσύ, αφού μοιραζόμαστε Έναν κοινό Πάτερα Δημιουργό. Για αυτό τους νοιάζομαι και τους αγαπώ όπως κάθε άλλο άνθρωπο, αγαπώντας και την διαφορετικότητα τους. Αν με ρωτάς για κάποιες πράξεις τους, αυτές μπορώ να τις κρίνω αλλά δεν έχω δικαίωμα να κρίνω τους ανθρώπους αφού δεν μπορώ να σου πω πως θα αντιδρούσα στην θέση τους. Μπορώ να σου πω ακόμα ότι έχω γνωρίσει αστυνομικούς που ήταν υπέροχοι άνθρωποι ενώ έχω συναντήσει, για παράδειγμα, ιερείς που δεν μου άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Θα σου ζητούσα λοιπόν να αποφεύγεις τις "ταμπέλες" στους ανθρώπους. Θα σε βοηθήσει να γίνεις εσύ καλύτερος στις σχέσεις σου με τους άλλους αν τους προσεγγίζεις χωρίς προκαταλήψεις.»

   Ένα από τα πράγματα με τα οποία διαφωνώ είναι οι γενικεύσεις. Το να δημιουργούμε ομάδες με συγκεκριμένα αρνητικά χαρακτηριστικά και να τοποθετούμε τους ανθρώπους σε αυτές, αδιαφορώντας για τα ξεχωριστά, υπέροχα στοιχεία που έχει ο καθένας μας.

     Οι μπάτσοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μαύροι, οι γύφτοι, οι φασίστες, οι αναρχικοί, οι μουσουλμάνοι,... και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Πόσο υποτιμητικό είναι αυτό! Πρώτα από όλα για εκείνον που κάνει αυτή την άδικη κατάταξη αφού δηλώνει πως δεν μπορεί να αντιληφθεί την ιδιαιτερότητα του συνανθρώπου του.

  Ένας αμερικανός ιθαγενής αρχηγός είχε πει:

« Ο κήπος του Θεού είναι υπέροχος γιατί έχει λουλούδια με διαφορετικά χρώματα».

  Ποσό σοφό! Αυτή θα πρέπει να είναι η προσέγγιση μας. Ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί σε συγκεκριμένες ομάδες αλλά έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά τα οποία μπορεί να εκφράσει. Δεν έχει σημασία σε ποια ομάδα ανήκεις αλλά τι επιλογές κάνεις στις συνθήκες που σου δημιουργεί αυτή η ομάδα. Σημασία έχει το ποσό θα αγωνιστείς ώστε να γίνεις ένας θετικός αντιπρόσωπος της ομάδας αυτής. Έχοντας λοιπόν στο μυαλό μας ότι κι εμείς δεν κάνουμε πάντα τις σωστές επιλογές, σε οποία ομάδα και αν ανήκουμε, θα πρέπει να είμαστε ανεκτικοί με τις επιλογές των άλλων. Και μην ξεχνάς ότι δείχνοντας ανεκτικότητα και κατανόηση θα λάβεις κι εσύ τα ίδια.

   Το πιο σημαντικό από όλα είναι να αναζητήσουμε μέσα μας την αιτία που μας οδηγεί σε αυτές τις γενικεύσεις. Ποτέ δεν θα καταλήγαμε σε αυτές αν νιώθαμε την ενότητα μας με όλους τους ανθρώπους. Όταν όμως νιώθουμε ξέχωροι τότε για να πολεμήσουμε την μοναξιά που αυτός ο διαχωρισμός μας δημιουργεί, έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε σε ομάδες και να κατατάσσουμε και τους άλλους σε αντίστοιχες.

   Αν αγωνιστούμε ενάντια στον εγωισμό μας, που μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού από τα αδέλφια μας, τότε θα περάσουμε τα όρια κάθε κατάταξης και θα νιώσουμε όλοι μέλη της ίδιας μεγάλης ομάδας.

   Αυτή είναι η μεγάλη επιλογή. Επιλέγω να ζω σε ένα κόσμο που όλοι είναι διαφορετικοί αλλά είναι αδέλφια μου. Έτσι αγκαλιάζω με αγάπη και κατανόηση την διαφορετικότητα αυτή και χαίρομαι τα δώρα που έχει να μου προσφέρει. Και έτσι οι ταμπέλες γκρεμίζονται και μένει μονό το χαμόγελο του αδελφού μου πίσω από αυτές. 

Αξίωσε με να κρίνω τις πράξεις και να μαθαίνω από αυτές, αλλά να μην κρίνω τα αδέλφια μου για αυτές. 


Πρόσφατες δημοσιεύσεις 

Η αγάπη ενώνει όλα τα κομμάτια του παζλ. Κι αν δεν ταιριάζουν, τότε ευγενικά τα μεταμορφώνει ώστε να αγκαλιάσουν το ένα το άλλο!

Έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου.Τα χειρότερα από αυτά είναι τα λάθη που έβλαψαν και προκάλεσαν πόνο σε άλλους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρόσωπα αγαπημένα ή όχι. Ο πόνος είναι ο ίδιος. Αυτές είναι οι πληγές που με πονάνε περισσότερο, οι πληγές που τα λάθη μου δημιούργησαν σε άλλους ανθρώπους.

Πλησιάζουμε. Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Σε λίγο θα αντικρίσω ότι πιο σπουδαίο μπορούν να δουν τα μάτια ενός ανθρώπου. Νιώθω πως όλη μου τη ζωή ετοιμαζόμουν για αυτή τη στιγμή. Όλη μου η εκπαίδευση, η μελέτη, οι θυσίες, έγιναν με την ελπίδα της εκπλήρωσης αυτής της προφητείας. Και να που τώρα είμαι εδώ.

© 2021 Το blog του Ιωάννη Αρβανίτη. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα!