Εκεί που τολμούν οι αετοί...

2017-09-22

Κρατάω τον ουρανό των σκέψεων μου καθαρό κι έτσι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης ζεσταίνει την ψυχή μου... 

Μεγάλε Πατέρα

Κοίτα πως έχουμε καταντήσει.

Ξέρουμε πως σ' όλη τη Δημιουργία

μόνο η οικογένεια του Ανθρώπου

έχει φύγει από το Ιερό Μονοπάτι.

Ξέρουμε πως είμαστε οι μόνοι που ζούμε χωρισμένοι.

Οι μόνοι που πρέπει να ενωθούμε ξανά

και να περπατήσουμε το Ιερό Μονοπάτι.

Άγιε Μεγάλε Πατέρα δίδαξε μας

Αγάπη, Συμπόνια, Τιμή

για να θεραπεύσουμε την Γη,

για να θεραπεύσουμε ο ένας τον άλλο. 

    Η προσευχή αυτή είναι γραμμένη πριν πολλά χρόνια από έναν αρχηγό της φυλής Ojibwa, ιθαγενών της Βόρειας Αμερικής. Πόση σοφία και αλήθεια σε λίγες μόνο γραμμές! Σοφία και αλήθεια που κατά πολύ έχουμε ξεχάσει εμείς οι σύγχρονοι και «πολιτισμένοι» άνθρωποι.

    Οι ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής βίωναν την επαφή τους με τον Δημιουργό Πατέρα μέσα από την αγάπη και τον σεβασμό για την φύση και τα πλάσματα της. Δεν πίστευαν στο Θεό, τον βίωναν καθημερινά μέσα από την επαφή τους με την Μητέρα Γη. Έβλεπαν τα υπόλοιπα πλάσματα όχι ως εχθρούς ή ως πηγές κέρδους και εκμετάλλευσης, αλλά ως αδελφά πλάσματα που μπορούσαν να τους οδηγήσουν στο μονοπάτι της ζωής, τόσο αυτής αλλά και της επόμενης.

    Έτσι τα πλάσματα του κόσμου ήταν για αυτούς πνευματικοί σύντροφοι, οδηγοί και βοηθοί και κάθε ιθαγενής Αμερικάνος επέλεγε-επιλεγόταν από ένα πλάσμα της φύσης το όποιο ήταν πλέον ιερό για αυτόν. Τον συντρόφευε, τον προστάτευε και τον καθοδηγούσε, κυρίως μέσα από τα όνειρα. Ήταν ένα πνευματικό σύμβολο που βοηθούσε την πορεία του ανθρώπου στο Ιερό Μονοπάτι.

    Το ίδιο συνέβαινε και με κάθε πατριά και φυλή. Για παράδειγμα η λέξη Τοτέμ περιγράφει κάθε φυσικό αντικείμενο, ζώο ή φυτό, για το οποίο πίστευαν ότι έχει ιερές ιδιότητες κι έτσι το εκτιμούσαν ως προστάτη της πατριάς, της φυλής, και γενικότερα ως γενάρχη. Κάθε φυλή είχε το δικό της τοτέμ κι απαγορευόταν κανείς να το πειράξει ή να το θίξει ή πολλές φόρες ακόμη και να αναφέρει τ' όνομά του.

   Κάθε πλάσμα της φύσης ιερό! Κάθε πλάσμα της φύσης ένα πνευματικό σύμβολο για τις ιδιότητες που έχει και πρέπει να αναπτύξει ο άνθρωπος για να βαδίσει το Ιερό Μονοπάτι προς την επιστροφή στη Μεγάλη Κάρδια του Δημιουργού Πάτερα!

    Ένα πλάσμα που ήταν ιερό για όλες τις φυλές, ήταν ο αετός. Κι αυτό για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Πετώντας ψηλά, οι προσευχές του φθάνουν στα αυτιά του Mεγάλου Πνεύματος. Ανεβαίνοντας στα ύψη, κρώζοντας το τραγούδι του, ο αετός μας θυμίζει να συγκεντρωνόμαστε στις ανώτερες πνευματικές μας σκέψεις.

   Μα το πιο σημαντικό: όταν κατά την διάρκεια της καταιγίδας όλα τα αλλά πλάσματα κρύβονται για να προστατεύουν, εκείνος δεν συμβιβάζεται με αυτό αλλά πετά ψηλά πάνω από τα σύννεφα της καταιγίδας εκεί που ο Ήλιος συνεχίζει να λάμπει και να τον ζεσταίνει. Και μένει εκεί μέχρι τα σύννεφα να διαλυθούν.

      Τι υπέροχος πνευματικός συμβολισμός! Όταν οι καταιγίδες της ζωής μας χτυπάνε, τότε δεν πρέπει να αφήνουμε το πνεύμα μας να κουρνιάζει φοβισμένο αλλά να θυμόμαστε ότι πάνω από τα προβλήματα συνεχίζει να υπάρχει ο Ήλιος της Αγάπης και της Δικαιοσύνης. Τα σύννεφα και η καταιγίδα είναι παροδικά αλλά η πηγή της ζωής μας είναι πάντα εκεί. Αν στείλουμε το πνεύμα μας ψηλά, κοντά Του, πάνω από το πρόβλημα, το πρόβλημα αργά ή γρήγορα θα χαθεί και η λιακάδα της χαράς θα μας γεμίσει και πάλι με ενεργεία στο σώμα και την ψυχή μας. Πρέπει όμως να πετάξουμε ψηλά, εκεί που μόνο ο αετός τολμά. Να μην συμβιβαστούμε με τα προβλήματα και τις δυσκολίες, αλλά να δούμε πάνω και πέρα από αυτά, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης που δεν θα μας αφήσει να χαθούμε στο άδικο όταν στραφούμε σε Εκείνον. Αυτό είναι το υπέροχο πνευματικό σύμβολο του αετού που αγαπούσαν όλοι οι ιθαγενείς της Αμερικής.

     Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα από αυτή την πνευματική θεραπεία των προβλημάτων της ζωής, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την πνευματική πρόληψη των προβλημάτων. Τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να αποφύγουμε την δημιουργία της καταιγίδας, αντί να την αντιμετωπίσουμε. Γιατί δυστυχώς το «ταλέντο» που έχει αναπτύξει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι να δημιουργεί στη ζωή του αυτές τις καταιγίδες, εγκαταλείποντας το Ιερό Μονοπάτι.

    Γεμίζοντας την κάθε μέρα μας με αρνητικές σκέψεις, λέξεις και πράξεις, εγωισμού, φθόνου, μίσους, απαξίωσης της πραγματικής μας θεϊκής φύσης, εγκλωβισμού στην φθορά και το παροδικό της ύλης, βαραίνοντας τον εαυτό μας με τις ενοχές που όλα αυτά συνεπάγονται, γεμίζουμε ταυτόχρονα τον ουρανό της ζωής μας με σκοτεινά, απειλητικά σύννεφα καταιγίδας, στερώντας έτσι από τον εαυτό μας το φως του Ήλιου.

    Αν όμως κάθε φορά που τα πρώτα σύννεφα μαζεύονται, εμφανιστεί ο άνεμος των θετικών σκέψεων της αγάπης, τις ενότητας μας με τον Δημιουργό μας άρα και της ενότητας με όλα τα πλάσματα του κόσμου, της γνώσης ότι με την στάση μας μπορούμε να καθορίζουμε τον κόσμο μας, τότε ο άνεμος αυτός θα σκορπίσει τα σύννεφα αυτά και η λιακάδα θα συνεχίσει να ζεσταίνει την ψυχή μας. Κάθε θετική σκέψη, λέξη και πράξη που κάνουμε θα διαλύει τα σύννεφα στον ουρανό της ζωής μας και μαζί κάθε σκιά. Κι ο αετός του πνεύματος μας θα πετά ελεύθερος και θα μεταφέρει τις προσευχές μας στο Μεγάλο Πνεύμα. 

 Το πνεύμα μου ελεύθερο πετά ψηλά, εκεί που μόνο οι αετοί τολμούν... 


Πρόσφατες δημοσιεύσεις 

 

Η αγάπη ενώνει όλα τα κομμάτια του παζλ. Κι αν δεν ταιριάζουν, τότε ευγενικά τα μεταμορφώνει ώστε να αγκαλιάσουν το ένα το άλλο!

Έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου.Τα χειρότερα από αυτά είναι τα λάθη που έβλαψαν και προκάλεσαν πόνο σε άλλους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρόσωπα αγαπημένα ή όχι. Ο πόνος είναι ο ίδιος. Αυτές είναι οι πληγές που με πονάνε περισσότερο, οι πληγές που τα λάθη μου δημιούργησαν σε άλλους ανθρώπους.

Πλησιάζουμε. Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Σε λίγο θα αντικρίσω ότι πιο σπουδαίο μπορούν να δουν τα μάτια ενός ανθρώπου. Νιώθω πως όλη μου τη ζωή ετοιμαζόμουν για αυτή τη στιγμή. Όλη μου η εκπαίδευση, η μελέτη, οι θυσίες, έγιναν με την ελπίδα της εκπλήρωσης αυτής της προφητείας. Και να που τώρα είμαι εδώ.

© 2021 Το blog του Ιωάννη Αρβανίτη. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα!