Δείχνω στον κόσμο συμπόνια, καλοσύνη και αγάπη ξεκινώντας από τον καθρέπτη μου... 

  Πόσες φορές δεν έχεις νιώσει απογοητευμένος ή και δυστυχισμένος γιατί σε δύσκολες στιγμές δεν βρέθηκε κάποιος να σε στηρίξει. Σε στιγμές που απέτυχες, που έκανες λάθος και μέσα σου το ήξερες πως έφταιγες εσύ, δεν βρέθηκε κάποιος να σε χτυπήσει φιλικά στην πλάτη ή ακόμα καλύτερα να σε αγκαλιάσει και να σου πει δεν πειράζει.

    Να σου πει αυτά που ξέρεις αλλά θέλεις και πρέπει να ακούσεις. Πως όλοι κάνουμε λάθη, μεγάλα λάθη, κυρίως όταν προσπαθούμε για μεγάλα πράγματα. Πως όλοι θα προδώσουμε αυτούς που αγαπάμε κάποια στιγμή. Θα προδώσουμε αυτά που πιστεύουμε, τον ίδιο μας τον εαυτό. Πως όλοι θα πέσουμε πολλές φορές. Να σου πει πως δεν έχει σημασία το πόσες φορές θα πέσουμε αλλά το πόσες φορές θα σηκωθούμε.

    Πόσο είχες ανάγκη λοιπόν, να είναι κάποιος εκεί να σου δώσει ένα χέρι να σηκωθείς, να τινάξει τις σκόνες της ντροπής, να σε κοιτάξει στα μάτια και να σου δείξει ότι δεν ντρέπεται για σένα γιατί κι εκείνος έχει περάσει τα ιδία. Να σου δείξει κατανόηση και καλοσύνη, όχι οίκτο αλλά συμπόνια κι έτσι να σε κάνει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις ξανά μέχρι την τελική νίκη.

  Όλοι μας το έχουμε ανάγκη αυτό. Το χρειαστήκαμε στο παρελθόν και θα το χρειαστούμε και στο μέλλον πολλές φορές. Κάποιοι το χρειάζονται τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Μην το ξεχνάς αυτό. Ποτέ.

  Προσπάθησε λοιπόν να είσαι εκεί με κατανόηση, συμπόνια κι ένα καλό λόγο δίπλα σε οποίον μπορείς. Και μακάρι όχι μόνο σε δικούς σου ανθρώπους αλλά και σε ξένους που οι περιστάσεις θα τους φέρουν κοντά σου κάποια τέτοια δική τους στιγμή. Τότε θα καταλάβεις πως έχεις αδέλφια κι εκτός της οικογενείας σου. Η δύναμη που θα δώσεις θα γίνει και δική σου δύναμη, γιατί έτσι λειτούργει. Όταν δίνω, γεμίζω, δεν αδειάζω κι ας προσπαθεί ο κόσμος της ύλης να σε πείσει για το αντίθετο.

  Όλοι έχουμε ανάγκη την κατανόηση και την αγάπη του κόσμου. Κι ο κόσμος έχει την δική μας. Μην το ξεχνάς ούτε στιγμή. Επίσης μην ξεχνάς ότι κι εσύ είσαι ο κόσμος. Έτσι την ώρα της ανάγκης, αν κανένας άλλος δεν είναι εκεί, θυμήσου πως ΕΣΥ είσαι. Πήγαινε στον καθρέφτη σου, κοίταξε τον εαυτό σου στα μάτια και θύμισε του όλα αυτά που είπαμε. Δείξε του πως δεν ντρέπεσαι για αυτόν. Δείξε του πως τον συγχωρείς και τον αγαπάς. Δώσε του το χέρι σου να σηκωθεί και συνέχισε τον αγώνα σου. Αν μη τι άλλο θα έχεις κερδίσει έναν φίλο κι αδελφό, τον εαυτό σου.

Πως θα βοηθήσω τους άλλους αν δεν βοηθήσω τον εαυτό μου; 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις